LINHA IMAGINÒT

P28-29 / ANALYSE

Camelat par Serge Labatut

Me vau pas arrestar sus totas las òbras de Camelat,
cal parlar de Belina mas sustot de Morta e Viva e de Vita Vitanta, sos cap d’òbras.

Camelat nasquèt a Arrens en 1871, filh unic d’un pegòt. Manquèt de se far prèire qu’anguèt al seminari de Sant Pe de Bigòrra. Refusèt e tornèt a l’ostal en 1887. Se botèt a legir tot çò que trapava e en 1888 tomba sus Mirelha de Mistral. Publica l’Armanac Patoes de la Bigòrra, puèi l’Armanac gascon e en 1896 participa a la fondacion de l’Escòla Gaston Febus. Entre temps a abandonat la lenga del Lavedan, la lenga d’Arrens, per escriure dins lo Gascon de Pau per esser compres per mai de personas. Mai tard, per la metèissa rason utilisarà pas la grafia de l’Escòla Occitana que coneissiá plan. Aviá pas ren fondamentalament contra mas voliá esser legit per lo mai de personas possible sens aprendiment. L’annada seguenta se marida e d’ara enlà va demorar a Arrens a bailejar son comèrci. En 1899 publica Belina, una Mirelha gascona que n’es tanben lo contrapunt coma dis lo Salles-Loustau. En 1910 segonda edicion de Belina e publicacion de La Votz de la Tèrra, contra Reclams que lo Camelat tròbava tròp francimand. Aquel bimesadièr tot en Gascon, fach pel pòble durarà fins a la guèrra. Dins las annadas seguentas publica de teatre mai que mai, e en 1920 balha Morta e Viva. Aquel poèma èra preste en 1913 mas la guèrra ne remandèt la publicacion. Va contunhar a publicar de teatre e de poèsia e en 1937 espelis Vita Vitanta. En 1951 novèla edicion de Morta e Viva. Contunhèt son activitat de cap al 1962 l’annada de sa mòrt. Per la pichona istòria, es lo Camelat que publiquèt los primièrs poèmas del Manciet dins Reclams.

La Linha Imaginòt réserve cet article à ses abonnés web. *